Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.
odlu — sif. 1. Odu olan; yanar, alovlu, közərən. Odlu ocaq. – Çox zaman qurduğum tələ dəki quşlar yerinə gözlərimə anamın dəhşətlə təsvir etdiyi əllərində odlu kösövlər olan inkirminkirlər görünürdü. M. İ.. Səbzəlinin dodaqlarından papirosun odlu qoru… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
atəşnak — f. odlu, alovlu, atəşin … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
azərgun — f. 1) odlu, alovlu; 2) m. atəşin, coşqun, qızğın, ehtiraslı … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
azərin — f. 1) odlu, alovlu; 2) şöləli, şöləsi olan; 3) qığılcım … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
çılğın — sif. Coşqun, odlu alovlu. Çılğın dühalar ki hökm edər qərbə; Onlar səbəb olmuş bir geniş hərbə. S. V.. // Dəli kimi, dəlicəsinə, özünü itirmişcəsinə. <Məhəd> dəli kimi çılğın bir hərəkətlə irəli şığıyıb, bağlamanı stolun üstündən qapmaq… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
qaynar — sif. 1. Qaynama halında olan; yandırıcı, çox yüksək hərarətli; dağ, büryan. Qaynar su. Qaynar çay. Çiy tərəvəzi və meyvəni xörəyə salmadan əvvəl, yaxşı yumaq və üstünə qaynar su tökmək lazımdır. – Sabun zavodunda işləyən <Kərim xan… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
yanğılı — sif. 1. Yanğısı olan, susamış. 2. məc. Odlu, alovlu, atəşin. El tazə havalar, yeni sözlər sevir indi; Atəşli könül, yanğılı dillər sevir indi. Ə. N … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
atəşli — sif. 1. Hərarətli, odlu, qızğın, alovlu. // məc. Çox təsirli. 2. məc. Coşqun, ehtiraslı, dəliqanlı. <Şeyda:> <Gavə> atəşli bir qəlblə inqilab başladı, öylə xunxar məğrur bir hökmdarın <Zöhhakın> taxtını başına çevirdi. H. C.. Bu … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
şö’ləbar — ə. və f. od yağdıran, alovlandıran; alovlu, odlu; atəşin … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
